Ik denk dat “2.0” een belangrijke rol gaat spelen bij archieven, voor zover dat al niet het geval is. En niet alleen bij archieven, maar bij alle bedrijven, overheidsorganisaties en individuen. Voor zover dat al niet het geval is. Ik denk (hoop?) dat we het ook heel gauw geen “2.0” meer noemen, maar dat we het helemaal niet meer benoemen. Dat het een natuurlijke vorm van communicatie wordt. Je zegt toch ook niet: ik doe aan telefoneren, of ik doe aan email?
Van de genoemde bronnen volg ik De Digitale Archivaris al een tijdje. Deze blogpost is alweer van een tijdje geleden, maar nog steeds zeer relevant. DDA heeft het hier over het belang van op elkaar reageren, want dát is wat het sociale web sociaal maakt, nietwaar? Maar reageren is soms lastig. Want ach… hoe vaak kan je zeggen “leuke post”, of “mooie foto”? Of je denkt, dat “ze” niet op je reactie zitten te wachten, vast wel zullen denken, heb je hem/haar weer. Of zo. Of je wil nog even nadenken over je reactie en dan… zijn er weer andere dingen belangrijk.(Of ben ik de enige die zo denkt?)
De digitale archivaris zegt hierover:
“Maar stel dat deze foto, jouw foto, aan een spijker in een museum hangt en jij en een andere museumbezoeker staan erbij. En stel dat die ander ineens uitroept: "Mooie foto!" Loop je dan weg? Want dat is wat we digitaal vrijwel dagelijks doen, toch? Nou, je zult in dat museum vast niet weglopen, maar eerder het gesprek aangaan”
Nou Christian, bij deze: ik reageer bijna nooit, maar ik volg je blog met veel interesse ;-).
Voor archieven is het een valkuil om web 2.0 tools alleen te gebruiken als PR-middel, om aankondigingen mee te doen, en berichten over jezelf te retweeten. Ik moet heel eerlijk zeggen dat we daar als stadsarchief nog een beetje in blijven hangen. En het toverwoord is dan: reageren, ook (vooral) in discussies waar (opbouwende) kritiek op je organisatie wordt geleverd.
En ach, ik vind het ook wel een beetje jammer dat we bij de cursus 23 dingen niet zo vaak op elkaar hebben gereageerd. Had het leuk gevonden als we wat meer online in discussie waren gegaan. Maar ja: geen tijd, druk, je kent het wel. Geldt voor mezelf ook trouwens. Hoewel ik, zeker in het begin, nog best wel eens reageerde op deze en gene.(Echt wel, hoor..)
